Πηγή: Somewhere We Know

Αγαπητέ ταξιδιώτη,

Η φύση τραυματισμένη, ανήμπορη, λαβωμένη από τις πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού δεν έχει πλέον τη δύναμη να σου μεταφέρει χαρά, ελπίδα, αισιοδοξία. Στέκεται εκεί μαυρισμένη, καμένη, λυπημένη αλλά όρθια και σε περιμένει να της δώσεις μία χείρα βοηθείας να ξανασηκωθεί. Σου ζητά να της δώσεις χρόνο, να κάνεις υπομονή και εκείνη ξέρει να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.

Όλο αυτό το απέραντο καμένο δάσος να γίνει ξανά καταπράσινο, να σου δώσει πνοή, να σηκώσει στις πλάτες του την καθημερινή σου κούραση, τα άγχη σου, τις αναποδιές της ζωής. Αυτό το πράσινο που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά αλλά χρόνια τώρα άκουγα από φίλους και γνωστούς για το Πευκί, για τη Λίμνη, για την Αγία Άννα, για το καταπράσινο της Βόρειας Εύβοιας.

Αυτή τη φορά με τους αγαπημένους μου ανθρώπους της Somewhere We Know, που γνωρίζουν πολύ καλά να εμπνέουν τον ταξιδιώτη και να ξεπερνούν τις προσδοκίες του, αποφάσισα να ταξιδέψω και να γνωρίσω τον τόπο που έβλεπα στην τηλεόραση να καίγεται μέρες, τους ανθρώπους να προσπαθούν να σώσουν τα σπίτια τους και τέλος να αποβιβάζονται οι ίδιοι σε πλοία, μέσα στο μαύρο σκοτάδι της νύχτας για να σώσουν πια τον εαυτό τους, αφού η φωτιά ήταν μη αντιμετωπίσιμη.

Δεν σας κρύβω πως στεναχωρήθηκα πολύ γιατί δεν πρόκειται για μια μικρή έκταση που κάηκε και μπορούμε να την αναδασώσουμε. Πρόκειται για όλη τη Βόρεια Εύβοια. Πρόκειται για όλο τον ορεινό όγκο που ξεκινάει από το Μαντούδι και φτάνει σε όλα τα μήκη και πλάτη προς βορρά μέχρι το Αρτεμίσιο και το Πευκί, προς ανατολάς στη Λίμνη και τον Ευβοϊκό και προς δυσμάς στην Αγία Άννα και το Αιγαίο Πέλαγος. Η θάλασσα ήταν εκείνη που είπε στοπ στη φωτιά, τα έκαψες όλα, τελείωσε η δύναμή σου.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το μαύρο και σκοτεινό τοπίο, γνώρισα μια άλλη Βόρεια Εύβοια που δεν ξέρω αν την είχαν γνωρίσει οι επισκέπτες πριν τις φωτιές γιατί ίσως να μην υπήρχε το κίνητρο να μπουν το μεδούλι του τόπου αφού η φυσική ομορφιά, τους αντάμειβε και τους αρκούσε. Επίσης, ίσως και στους ντόπιους να μην ενδιέφερε να ασχοληθούν και να αναδείξουν κάτι πιο χαρακτηριστικό της περιοχής αφού η φύση τούς έδινε απλόχερα ό,τι ήθελαν.

Τώρα λοιπόν, στην απουσία της φυσικής ομορφιάς, τα ηνία τα πήραν οι άνθρωποί της. Τη διαφορά του ταξιδιού την έκανε λοιπόν όχι το τοπίο αλλά οι άνθρωποί της. Ο Αποστόλης, ο Κώστας, η Μαρίνα, ο πατήρ Γεώργιος, η Μάρω, η Κατερίνα, η Λεμονιά, η Καλλιόπη, ο Δήμαρχος κος Γιάννης Κοντζιάς, ο Βαγγέλης, ο Αντώνης. Το κλισέ << Οι Άνθρωποι κάνουν τη διαφορά >> βρίσκει το απόλυτο νόημα και ισχύ στη δεδομένη περίπτωση. Όλοι μας περίμεναν στο πόστο τους, να μας μιλήσουν για τις παραγωγές τους, για την ιστορία του τόπου, για τα μνημεία και τις πολιτιστικές δράσεις, για τις παραδόσεις τους. Όλοι με το ίδιο πάθος για τον τόπο τους και την ίδια λαχτάρα να αναδείξουν τα φωτεινά σημεία του τόπου που θα φωτίσουν ξανά όλη την περιοχή και θα εμπνεύσουν τον κάθε ταξιδιώτη.

Ακόμα και οι ντόπιοι που συναντούσαμε στο δρόμο πηγαίνοντας στις δουλειές τους, μας ρωτούσαν από πού ήρθατε; ‘Όταν τους λέγαμε από Αθήνα απαντούσαν με χαμηλόφωνη φωνή ΄΄καλά κάνατε και ήρθατε΄΄ σαν να ήθελαν να μας πουν μη μας ξεχνάτε, έχουμε ανάγκη της παρουσίας σας.

Επισκεφτήκαμε ελαιώνες και κάναμε μάθημα γευσιγνωσίας ελαιόλαδου. Επισκεφτήκαμε τους Ταξιάρχες με τις απέραντες φυτείες συκιών. Μάθαμε τον παραδοσιακό τρόπο αποξήρανσης του σύκου μέχρι την τυποποίησή του για να φτάσει στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Αγναντέψαμε τη θάλασσα και ξαναφέραμε στη μνήμη το μάθημα της ιστορίας για τη Ναυμαχία του Αρτεμισίου όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μπορεί να μην κατάφεραν την αναχαίτιση του περσικού στόλου, είχαν μάθει όμως τις τακτικές των Περσών και τις χρησιμοποίησαν αμέσως μετά στα στενά της Σαλαμίνας νικώντας τους και αλλάζοντας ακόμη μια φορά τον ρου της ιστορίας.

Στην ίδια γεωγραφική περιοχή ο Δήμος, οι κάτοικοι, νέοι εθελοντές με μοναδικό κίνητρο την αγάπη για τον τόπο τους αναδεικνύουν ένα ακόμη σημάδι της νεότερης ιστορίας μας, ξεχασμένο στο χρόνο, το οχυρό Μεταξά, που χρόνια περίμενε κάτω από τόνους σκουπιδιών και πέτρες, κάποιος να το ξεθάψει και να φέρει στη μνήμη των επόμενων γενεών την αυτοθυσία των προγόνων τους. Δεκάδες ο αριθμός των ανθρώπων που σφαγιάστηκαν. Ήρθε η ώρα να τους τιμήσουμε με κάτι απλό, μια απλή στήλη, ένα κλαδί ελιάς.

Στη Νέα Σινασό οι πρόσφυγες της Καπαδοκίας έφεραν μαζί τους και εναπόθεσαν στο ιερό ναό όλες τους τις μνήμες.

Ο Ταύρος των Ωρεών, περιμένει τον επισκέπτη να τον θαυμάσει και πολλά άλλα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη η οποία συνεχίζει το έργο της τώρα στο ναό της Αρτέμιδας Προσηώας.

Μουσεία και συλλογές ευαίσθητων ανθρώπων που αξίζει να γνωρίσει κάποιος. Γραφικά χωριά με όμορφες πλατείες για ξεκούραση και να απολαύσεις έναν καφέ κάτω από τη σκιά αιωνόβιων πλατάνων.

Τέλος, στα αυτιά μου ακόμα ηχούν οι μελωδίες του Νίκου Πορτοκάλογλου, μια συναυλία που σφράγισε το τέλος του ταξιδιού επιμένοντας τον ίδιο να τραγουδάει πως << …. Εδώ είναι το ταξίδι.>>

Ναι, αυτό είναι το ταξίδι, παρ’ όλο το ότι ο δρόμος είναι ατέλειωτος, με ατέλειωτες στροφές, που όλα γύρω σου σε πληγώνουν αλλά όταν φτάσεις στη χαμένη Ατλαντίδα και αρχίσεις τις ανασκαφές ανακαλύπτεις τα κρυφά δώρα της περιοχής που σε κάνουν να αναθαρρήσεις και να πεις υπάρχει ελπίδα, υπάρχει μέλλον αρκεί να το πιστέψουμε και να δουλέψουμε όλοι μαζί συντονισμένα για τον κοινό στόχο.

Αγαπητέ ταξιδιώτη, << Μην ψάχνεις πια αλλού, αφού το ξέρεις ήδη, εδώ είναι το ταξίδι >> και σου προτείνω ανεπιφύλακτα να το κάνεις!

Συγχαρητήρια στις εκπαιδευτικές και αναπτυξιακές δράσεις του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ, στις πολιτιστικές δράσεις του ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, στο σθένος και το πάθος των Τοπικών Φορέων και των κατοίκων για την ανάδειξη της Ιστορίας και του Πολιτισμού του τόπου τους, των Παραγωγών που σεβόμενοι τη γη τους προσφέρουν υψηλής ποιότητας βιολογικά προϊόντα, των Εθελοντών που συνδράμουν στο έργο αυτό.

Ευχαριστώ τους φίλους μου από την Somewhere We Know που οργάνωσαν αυτό το ταξίδι και μου έδωσαν την ευκαιρία να ζήσω μοναδικές εμπειρίες και μαζί με όλη την αξιόλογη παρέα του πούλμαν να γνωρίσουμε την περιοχή, να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας, να απολαύσουμε τις νοστιμιές του τόπου.

Σας ευχαριστώ όλους
Καραλάζου Θωμαή